Rodzaje postępowania w zależności od stopnia oparzenia
O oparzeniu mówimy, gdy doszło do bezpośredniego kontaktu tkanek z substancjami drażniącymi.
Mogą to być zarówno gorące ciecze, gazy, ciała stałe, jak i promienie UV. To, w jaki sposób należy postępować w przypadku oparzenia, zależy od jego stopnia.
Oparzenia mogą powodować różne czynniki, jednak niezależnie od nich należy dostosować procedury medyczne do stopnia obrażeń. Oparzenia klasyfikuje się w czterostopniowej skali. To, jak jest poważne, zależy m.in. od:
Ważne jest także, czy poparzeniu uległa wyłącznie skóra, czy też np. błony śluzowe bądź układ oddechowy. Im poważniejsze jest uszkodzenie, tym wyższy stopień je określa. Oparzenie 1 stopnia uznawane jest za najłagodniejsze. Za najtrudniejsze uważa się poparzenia 4 stopnia, które powodują nieodwracalne uszkodzenie tkanek, kalectwo, a nawet śmierć.
To, w jakim stopniu jesteśmy oparzeni, możemy rozpoznać po intensywności objawów. Oparzenie pierwszego stopnia powoduje czasowe uszkodzenie naskórka. Miejsce oparzenia jest zaczerwienione, obrzęknięte, piecze i swędzi. Naskórek ulega złuszczeniu i zaczyna schodzić. Do oparzenia 1 stopnia może dojść, gdy zbyt długo przebywamy na słońcu lub oblejemy się gorącym płynem. Na szczęście ten rodzaj urazu zazwyczaj szybko się goi i nie powoduje blizn.
Drugi stopień oparzenia może mieć formę powierzchowną lub głęboką. Jeśli poza bolesnym rumieniem zauważymy pęcherze wypełnione płynem surowiczym, oznacza to, że doszło do oparzenia 2 stopnia. Gojenie trwa dłużej niż w przypadku oparzenia 1 stopnia i może dojść do powstania niewielkich blizn. Oparzenie głębokie charakteryzują natomiast pęcherze, które po pęknięciu tworzą suchą ranę. Dochodzi tu do degeneracji nerwów i pojawienia się blizn.
Oparzenia 3 stopnia są bardzo rozległe. Uszkodzeniu ulegają nie tylko skóra i nerwy, ale także tkanka podskórna. Oparzone miejsce obumiera, pozostawiając trwałe blizny. W przypadku gdy uszkodzona jest duża powierzchnia ciała, istnieje ryzyko bezpośredniego zagrożenia zdrowia lub życia.
Poparzenia 4 stopnia całkowicie niszczy mięśnie. Dochodzi do zwęglenia i martwicy tkanek oraz kości. Zmiany są nieodwracalne i nie można ich wyleczyć – w przypadku kończyn jedyny ratunek stanowi amputacja.
To, jak zachować się w przypadku oparzenia, zależy od jego źródła oraz stopnia uszkodzenia tkanek. W przypadku oparzenia 1 stopnia należy przede wszystkim schłodzić poparzone miejsce i zastosować preparaty łagodzące ból i świąd. Taki uraz nie wymaga leczenia ambulatoryjnego. Podobna procedura jest przy powierzchownym oparzeniu 2 stopnia. Tu jednak musimy pamiętać o obserwowaniu rany i kontakcie z lekarzem, jeśli nie będzie się chciała goić.
Gdy dochodzi do głębokiego oparzenia 2 lub 3 stopnia, konieczna jest interwencja lekarska. Martwą tkankę należy wyciąć i zastąpić przeszczepioną skórą. Takie poparzenie pozostawia rozległe blizny, może też powodować zakażenie organizmu skutkujące śmiercią.
Przy oparzeniu 4 stopnia dochodzi do całkowitej degeneracji tkanek, a uszkodzonych miejsc nie da się już uratować. W przypadku poparzonych kończyn niezbędna będzie amputacja. Najwyższy stopień oparzenia bardzo często kończy się śmiercią.
Artykuł partnera
Ta strona używa plików cookies w celu świadczenia Państwu usług na najwyższym poziomie.
Więcej szczegółów w naszej