Rodzicielstwo bliskości to nie wymysł naukowców. Rodzicielstwo bliskości jest jednym z najstarszych sposobów opiekowania się dzieckiem. W rzeczywistości rodzicielstwo bliskości to intuicyjny sposób wychowywania, który stosowali rodzice przez wieki aż do czasu, kiedy pojawiły się poradniki.
Osiem zasad, które wspierają powstanie bezpiecznej więzi dziecka z opiekunem zgodnie z zasadami rodzicielstwa bliskości:
Zobacz więcej: Jak stworzyć plan dnia dla niemowlaka?
Rodzicielstwo bliskości nie jest jednak ani zbiorem reguł ani zasadami. Rodzicielstwo bliskości to podejście do wychowania i styl, który rodzice mogą stosować instynktownie. Rodzice, którzy preferują to podejście do wychowania, uważają, że rodzicielstwo jest zbyt indywidualne, a dziecko zbyt skomplikowane, by mówić o jednym właściwym stylu wychowania.
Dlatego też bardzo trudno określić, czym właściwie rodzicielstwo bliskości jest. Dla jednych jest to wspólne spanie, rezygnacja z pracy przez jednego z rodziców i domowa edukacja, dla innych jest to po prostu słuchanie głosu swojego dziecka i odpowiadanie na jego potrzeby.
Dr Sears nie zakłada, że każdy rodzic powinien w restrykcyjny sposób stosować się do wszystkich wymienionych powyżej zasad, ale zachęca rodziców, by wykazywali się kreatywnością w kwestii zaspokajania potrzeb swoich dzieci.
Zwolennicy rodzicielstwa bliskości cenią bezpieczną więź między dziećmi a rodzicami. Uważają, że należy dbać o to, by wyznaczać dzieciom granice stosownie do ich wieku. Trzeba brać pod uwagę etap rozwoju fizycznego i psychologicznego.
Zgodnie z założeniami rodzicielstwa bliskości, dziecko musi nauczyć się komunikować swoje potrzeby dorosłym, którzy te potrzeby zaspokoją. Dr Sears wyjaśnia, że małe dziecko nie jest zdolne do manipulacji. W rodzicielstwie bliskości nie chodzi o to, by zaspakajać potrzeby, o które dziecko może zadbać samodzielnie. Najważniejsze to zrozumieć, na czym te potrzeby polegają, jak zmieniają się z upływem czasu i reagować na nie stosownie do okoliczności.
Gdy rodzice zbudują tę więź, powinni trzymać się tego, co działa, a zmodyfikować to, co im nie odpowiada. W ten sposób rodzic wypracowuje swój własny styl opieki, który pozwala na najlepszy związek między rodzicami i dzieckiem.