Bunt na pokładzie, czyli co robić, gdy dziecko wymusza

Jak uniknąć wymuszania?

Często rodzice przyjmują, że np. roczne dziecko jest za małe, żeby zrozumieć, pewne rzeczy i pozwalają na zachowania, które za rok czy pięć lat będą niedopuszczalne. Rodzice w sposób mało świadomy popełniają błędy wychowawcze, które wraz z dojrzewaniem dziecka się mogą pogłębiać. Na nieodpowiednie zachowania trzeba reagować od najmłodszych chwil i natychmiast tłumaczyć dziecku czemu nie wolno tak robić.

To, że dziecko robi to, co złe lub zakazane nie oznacza, że robi ci na złość. Jeśli krzykiem i płaczem udaje mu się, czasem zdobyć to na co w danej chili ma ochotę, będzie to robić częściej. Wszelkie zachowania tzw. "dla świętego spokoju" utrwalają zachowanie dziecka i dają otwartą drogę dziecku na powielanie schematów. A niestety bardzo łatwo "nauczyć dziecko", że krzykiem osiągnie wszystko.

Zobacz więcej: Twoje dziecko płacze w nocy? To może być twoja wina!

fot. istock.com

Wychowanie dzieci to między innymi umiejętność mówienia: "NIE”, a zachowanie spokoju i bycie konsekwentnym to nie lada wyzwanie dla rodziców. Masz prawo czuć się zmęczona buntem dziecka. Dlatego nie miej do siebie pretensji, gdy twoja cierpliwość się kończy. Jednak krzycząc na dziecko (a tym bardziej dając klapsa!), uwalniasz z siebie negatywne emocje, ale dziecko nic z tego nie zrozumie, na pewno nie zmieni to jego zachowania. W trudnej sytuacji poproś o pomoc bliską ci osobę i ochłoń.

Empatia i przyjęcie perspektywy dziecka może ci pomóc zrozumieć dziecko i jego potrzeby. Zastanów się o co dziecku może chodzić. Sprawdź, czy gdy poświęcisz dziecku trochę więcej uwagi nadal będzie "trudne". Zastanów się, czy dziecko się wyspało, czy jest głodne, czy chce mu się pić, a może ma mokrą pieluszkę. Ta mała istota tez jest tylko człowiekiem.

Rolą rodzica jest wskazanie właściwego zachowania, ale wiąże się to z konsekwencją, stanowczością i cierpliwością. Wszystko, co robisz i mówisz, musi być spójne. Zasady muszą być jasne i bez wyjątków, bo dziecko tego jeszcze długo nie będzie w stanie zrozumieć. Dziecku trudno zrozumieć język dorosłych, nie rozumie sarkazmu i ironii, a także się samo nie domyśli się, że czegoś chcemy. Nie jest na tyle dojrzałe emocjonalnie, fizycznie i językowo. Mów prostym i zrozumiałym językiem tłumacząc, czemu dziecko ma czegoś nie robić.

Jednocześnie opiekunowie powinni znaleźć wspólną drogę i być oboje konsekwentni np. jeśli jeden rodzic zakazuje, drugi nie może pozwalać. Nawet jeśli jednemu z was to nie pasuje, przy dziecku należy zacisnąć zęby, a sprawę wyjaśnić sobie to na osobności.

Pamiętaj:

• Dziecku nie wolno pozwalać na wszystko, ale też nie możesz wszystkiego zabraniać;
• Twoja złość i agresja nie pomoże;
• Mów jasno i zwięźle;
• Przewiduj i zapobiegaj, np. omiń w sklepie alejkę z zabawkami czy słodyczami, jeśli wizyta w tych rejonach kończy się zazwyczaj awanturą;
• Doceniaj i nagradzaj dobre zachowanie.