Jak będąc mamą, pozostać sobą?

Jak w macierzyństwie nie zatracić siebie?

Noworodek i niemowlę nie dają za dużych szans na kompromisy. Tu trzeba po prostu „odsiedzieć” swoje, w dzień lub w nocy. Jeśli to pierwsze dziecko, dopiero w tym czasie kobieta zauważa pewne granice swojej wytrzymałości fizycznej i psychicznej. Wiele zależy od dziecka. Zdarzają się małe śpiochy i spokojne maluchy, przy których można i czytać ulubione książki i uczyć się, a nawet pracować z domu lub zabierać do pracy na kilka godzin, jeśli mama ma taką możliwość. Jednak są dzieci bardzo płaczliwe i marudne, które najlepiej czują się na rękach mamy, są bardzo wymagające i absorbujące i zwyczajnie nie ma wyjścia, trzeba być cały czas blisko. Bywają dni, że trudno przy dziecku nastawić pranie lub zupę, a co dopiero rozwijać swoje zainteresowania, one wówczas odchodzą na dalszy plan. Kiedy mąż wraca do domu, kobieta zaczyna zajmować się… domem, a nie sobą! W ogóle niektóre kobiety nie odczuwają potrzeb typu: kino, film, nowe ubrania, kolacja na mieście, a do pracy wraca im się trudno. Jak się uczyć, kiedy dziecko budzi się osiem razy w nocy? Do pracy trzeba iść, ale z zajęć dodatkowych można zwyczajnie zrezygnować.

lifestyle

Czy rozmiar ma znaczenie? Czyli fakty i mity na temat męskości!

Czy zdrowy egoizm jest... zdrowy?

W ciągu pierwszym miesięcy życia dziecka wiele kobiet nie tylko nie odczuwa pewnych potrzeb, o których zaspokojenie zabiegały wcześniej. Wiele z nich nie narzeka, tylko się cieszy! Jest maleństwo, są nowe obowiązki, nocne czuwania, ale nie ma nikogo ważniejszego niż dziecko! Maluszek jest na pierwszym miejscu! Mamy nie narzekają, przyjmują to, co niesie ze sobą kolejny dzień, choćby miał być rutynowy, jak poprzednie! Dlaczego? Wiedzą, że ten czas szybko przeminie! A radość z bycia mamą rekompensuje im „straty” w swoich zainteresowaniach i rozwoju osobistym. I bycie mamą przecież nie ogranicza, tylko rozwija! Zaskakujące? Przecież macierzyństwo zmienia i to na lepsze! Wiele kobiet czyta o problemach zdrowotnych dzieci, interesuje się wszystkim, co związane z pielęgnacją i wychowaniem dzieci, znacznie powiększa się ich wiedza w tym zakresie. Poza tym mamy bywają lepiej zorganizowane niż inne kobiety, są lepszymi pracownikami, bo znają swoją wartość i bardziej im zależy na pracy.

fot. istock.com

Być sobą i być mamą – dlaczego się udaje?

Mamy w różnym czasie dojrzewają do tego, że nie tylko dziecko jest ważne, ale one również. Niektóre po dwóch miesiącach od porodu, inne po pół roku, a jeszcze inne po roku lub więcej. Jak już to zostało wspomniane, wiele zależy od dziecka, ale również wiele zależy od ojca i tego, w jakim stopniu jest zainteresowany opieką nad maluchem. Jeśli mama ma dobrą pomoc przy dziecku, jeśli ma je z kim zostawić, to może sobie pozwolić na wyjścia do fryzjera, kosmetyczki, na zajęcia językowe lub inne. Zdarza się, że mama nie ma na kogo liczyć i musi sama sobie radzić, a czasem zostawanie w domu z dzieckiem to jej świadomy wybór. Każda z nas jest inna, dla jednej dziecko nie stanowi żadnych barier dla rozwoju osobistego, inną dziecko zwyczajnie ogranicza, a przynajmniej przez pewien czas. Jeśli kobieta bardzo chce, to zorganizuje sobie wszystko tak, aby pogodzić swoje potrzeby i potrzeby dziecka.

U niektórych mam pewne kompromisy udaje się osiągnąć dopiero, kiedy na świecie pojawi się drugie dziecko lub kiedy kończy się urlop macierzyński i trzeba wracać do pracy. Dziecko rośnie i w miarę swojego rozwoju staje się bardziej samodzielne, a mama silniej odczuwa potrzebę zajęcia się tylko sobą. W wielu przypadkach nierozłącznych par mama i dziecko, właśnie czas działa na korzyść. Odczuwamy i zachowujemy się inaczej, wszystkie szukamy równowagi w byciu sobą i byciu mamą i w różnym czasie ją odnajdujemy. W internecie jest pełno złotych porad i przykładów kobiet, którym to się udało. Nie dajmy się zwieść, bądźmy mamami i bądźmy też sobą, na miarę naszym możliwości i we właściwym dla nas czasie.

Przeczytaj również:

• Czy relacje z teściową zmieniają się po urodzeniu dziecka?
• 10 rzeczy, które świadczą o tym, że jesteś normalnym, a nie złym rodzicem!