Takiego horroru jeszcze nigdy nie oglądałaś!

Stara się powrócić do normalności, ale zaczynają nawiedzać ją koszmary. Wbrew radom
przyjaciół zaczyna przeczesywać dobytek męża, szukając odpowiedzi. To, co znajduje, to sekrety
zarówno dziwne, jak i niepokojące - to tajemnica, którą jest zdeterminowana, by rozwikłać.
W filmie „Dom nocny" występują Rebecca Hall, Sarah Goldberg, Vondie Curtis Hall, Evan Jonigkeit i Stacy Martin.

„Dom Nocny” - dekonstrukcja historii o duchach

„Dom nocny” to porywająca tajemnica, przerażający nadprzyrodzony thriller i mrożąca krew w żyłach
historia o duchach w jednym. Reżyser David Bruckner opisuje swój film zarówno jako „opowieść
o duchach z odcieniami gotyckiego romansu, jak i głęboki, niepokojący portret małżeństwa. To
tajemnicza i wstrząsająca opowieść o tym, jak kolejne sekrety wychodzą na jaw; jak labirynt, do którego wchodzisz na własne ryzyko”.

Scenarzyści „Domu nocnego” Collins i Piotrowski ułożyli nadprzyrodzoną łamigłówkę, która powoli się odsłania przy udziale demonów oraz ich duplikatów. – „Dom nocny” to obraz osuwania się w szaleństwo pokazany przez pryzmat klasycznej opowieści o nawiedzonym domu – mówi producent Keith Levine. – Szczególnie przerażające jest to, że siły, które atakują Beth, żywią się jej bólem i żalem – wykorzystują świeżą ranę po stracie męża, aby opanować jej świat. A gra aktorska Rebeki wzmacnia te odczucia i sprawia, że robi to niesamowite wrażenie – dodaje producent David Goyer.

0

lifestyle

Odkrywamy przyszłość sprzątania

Kiedy emocje biorą górę

„Dom nocny” porusza tematy żalu, depresji, autodestrukcji i świętości związków. – Film bada wiele
sposobów, w jakie na siebie wpływamy, gdy jesteśmy razem. Jak bardzo możemy być podatni na cudze
demony oraz fasady, które wokół siebie budujemy – mówi reżyser David Bruckner.
Kiedy Collins i Piotrowski zaczynali pisać scenariusz, za najbardziej inspirujący element historii uznali
niecodzienne okoliczności, którym poddana jest główna bohaterka.
– Ta historia porusza uniwersalne tematy śmiertelności i życia pozagrobowego, które dotyczą każdego
z nas. Bada też ludzkie skłonności do ciemności, zachowań autodestrukcyjnych, depresji i lęku, a także
to, czy naprawdę jesteśmy w stanie dobrze poznać drugiego człowieka – mówi Collins.
– A dla mnie to zawsze była opowieść o uwodzicielskim uroku mrocznych myśli. Tych, które pojawiają
się, gdy leżę w nocy, nie mogę zasnąć, a mój umysł zaczyna błądzić i myślę sobie: to jest właśnie to –
twierdzi Piotrowski. – Odkryłem, że czasami, zwłaszcza w obliczu życiowych trudności lub tragedii, ludzie chcą czuć się źle. Potrzebują tego. Pragną zaszyć się w swoim bólu. To lepsze niż nie czuć nic. Beth kochała swojego męża. Straciła go. Teraz, wbrew zdrowemu rozsądkowi, zaczyna się rozkoszować jego nieobecnością – dodaje scenarzysta.

„Czy naprawdę znamy naszego partnera tak dobrze, jak nam się wydaje?”

– To niewyobrażalnie skomplikowane i trudne. Beth musiała się dobrze zastanowić, czy rzeczywiście
kiedykolwiek znała mężczyznę, którego poślubiła. Taka idea może doprowadzić do granic wytrzymałości – twierdzi Rebecca Hall. – Ostatecznie film stanowi więc obserwację kobiety, która godzi się z czymś, co niszczy jej życie i pracuje nad tym, by to zaakceptować, pozwolić temu odejść i przetrwać tę sytuację – tłumaczy aktorka.

„Dom Nocny” to swojego rodzaju labirynt

Tytułowy dom nocny jest centralnym elementem tej nawiedzonej historii, więc zaprojektowanie samego domu było ogromnym wyzwaniem dla filmowców. – Gdy tuż po śmierci Owena Beth zaczyna wszystko kwestionować i nad wszystkim się zastanawiać – kim on był i kim oni byli razem – konstrukcja architektoniczna domu ewoluuje. Widzimy, jak idylliczny dom nad jeziorem, w miarę jak Beth poddaje się szaleństwu, zmienia się w niesamowitą, odwróconą strukturę po drugiej stronie jeziora, aby ostatecznie stać się labiryntem w dosłownym znaczeniu tego słowa – wyjaśnia David Bruckner.
Aby osiągnąć ten efekt, filmowcy i ekipa najpierw ustawili dom w pierwszym miejscu i pozwolili widzom przyzwyczaić się do tej przestrzeni, która jest silnie zakorzeniona w rzeczywistości. Ale wraz z rozwojem historii pokoje były rozbudowywane, zmieniały się ich rozmiary i położenie. – Efekt przypomina koszmar, w którym pokój, w którym się znajdujesz, jest taki sam, ale w inny w sposób. Przez to niczego nie jesteś do końca pewien – opowiada reżyser.
– Najlepsze historie gatunkowe wykorzystują elementy fantastyki do zilustrowania różnych stanów
postaci i ich emocji. Wszyscy byliśmy kiedyś w jakimś Domu nocnym. Każdy czuł się zagubiony,
w niewłaściwym miejscu. To dlatego ten dom musiał mieć charakter, być rozpoznawalny. Musiał być
miejscem zbudowanym przez Owena i pełnym jego rzeczy. Bo podobnie jak sam Owen, dom staje się
dla Beth tajemnicą. Co to za miejsce, w którym mieszkam? I w końcu: kto naprawdę nawiedza to
miejsce? On czy ona? – opowiada Piotrowski, scenarzysta.
– Dom jest zarówno pomnikiem miłości Owena, jak i, kiedy wprowadzamy jego lustrzane odbicie,
świadectwem ciemności i tajemnic, które skrywał – dodaje producent David S. Goyer.
Ten dom prowadzi własne złowieszcze życie – integralne z fabułą i powoli odkrywaną tajemnicą. – Staje się jasne, że to nie jest bezpieczna przestrzeń. A przebywanie w niej sprawia, że Beth wciąż boleśnie przypomina sobie o życiu, które straciła – mówi John Zois.
– Akcja filmu prawie w całości rozgrywa się wewnątrz domu, co ułatwia budowanie jego charakteru.
Ważny jest układ przestrzeni, rozmieszczenie mebli i znajomość tych wszystkich rzeczy. A potem,
realizując kolejne sceny, wywracaliśmy wszystko do góry nogami. Kanapa, do której jesteś
przyzwyczajony, znajduje się nagle w innym miejscu. Albo inny mebel jest jakby dłuższy lub większy. To dezorientowało, ale we właściwy sposób, bo przecież Beth też była zdezorientowana – dodaje Hall.

„Dom nocny" w kinach od 20 sierpnia