Co zrobić, by uratować dziecko przed utonięciem?
Wystarczy chwila nieuwagi, by doszło do tragedii.
fot. istock.com
Lato i okres wakacyjny za pasem. To czas, kiedy rodziny beztrosko wylegują się na plaży i korzystają z kąpieli w morzu. Kąpieliska zazwyczaj monitorowane są przez ratowników, ale nawet oni się są w stanie wszystkiego zobaczyć. Dlatego tak ważne jest, by rodzice potrafili rozpoznać symptomy sytuacji, która wymaga natychmiastowej interwencji.
Tonięcie wcale nie przypomina gwałtownego plusku i wołania o pomoc, jak większość ludzi myśli. Ratownicy są specjalnie szkoleni przez ekspertów, by rozpoznać, że człowiek się topi. Rodzice tonącego człowieka widzieli najczęściej tylko w telewizji. Zabierając dzieci w pobliże wody, warto upewnić się, że będziemy potrafili rozpoznać, kiedy nasze dziecko się topi, bez względu na to, czy w pobliżu będzie ratownik.
Tonięcie jest prawie zawsze pozornie spokojne. Wymachiwanie rękoma, plusk i wrzaski czyli to, do czego przygotowuje nas telewizja, rzadko jest spotykane w prawdziwym życiu.
Zobacz więcej: 5 najczęściej popełnianych błędów, które mogą zwiększyć ryzyko utonięcia
Utonięcie to druga przyczyna przypadkowej śmierci u dzieci poniżej 15 lat, tuż za wypadkami drogowymi. Z około 750 dzieci, które giną każdego roku, 375 z nich utonie w odległości około 23 metrów od rodziców lub innej osoby dorosłej. W 10 procentach z tych utonięć, dorosły będzie oglądał całą sytuację i nawet nie zdawał sobie sprawy, co się dzieje.
Zgodnie z tym, co mówił dr Francesco A. Pia, twórca pojęcia, Zespół Instynktownego Zachowania Tonącego to czynności, które ludzie wykonują, aby uniknąć faktycznego lub domniemanego uduszenia się w wodzie. Jego zdaniem utonięcie wcale nie przypomina tego, co widzieliśmy w telewizji. Jak więc wygląda instynktowna reakcja tonącego?
Poza rzadkimi przypadkami, tonący nie są w stanie wołać o pomoc. Układ oddechowy człowieka został zaprojektowany do oddychania, a mowa jest funkcją drugorzędną. Organizm najpierw stara się oddychać, a potem dopiero cokolwiek mówić.
/static-supermamy.papilot.pl/a/21/07/istock-1149332255-17a7c.jpg "Tonące dziecko")
fot. istock.com
Buzia tonącego znajduje się na przemian pod powierzchnią wody i nad nią. Usta tonącego nie są nad powierzchnią wody na tyle długo, by mógł zdążyć wciągnąć powietrze, wypuścić je i zawołać o pomoc. Kiedy usta tonącego znajdują się nad wodą, bierze on szybki wdech, po czym poziom buzi ponownie przykrywa woda.
Zobacz więcej: Wtórne utonięcie - co oznacza? Jak bezpiecznie spędzać czas nad wodą?
Tonący nie mogą machać, by zwrócić na siebie uwagę pozostałych. Natura instynktownie zmusza ich do rozszerzenia ramion na boki i naciskania na powierzchnię wody. Naciskanie na taflę wody pozwala tonącym wykorzystać swoje ciała, aby mogli podnieść poziom ust ponad powierzchnię wody i oddychać.
Poprzez Zespół Instynktownego Zachowania Tonącego, osoba zmagająca się z niszczycielską siłą wody nie może dobrowolnie kontrolować ruchów swoich ramion. Fizjologicznie tonący, którzy zmagają się na powierzchni wody, nie mogą przestać topić się i zacząć wykonywać ruchy przypominające machanie o pomoc, próby dotarcia do ratownika czy sprzętu ratowniczego.
Od początku do końca Zespołu Instynktownego Zachowania Tonącego, ciała ludzi pozostają w pozycji pionowej w wodzie. O ile nie pojawi się ratownik, tonący mogą tylko walczyć na powierzchni wody od 20 do 60 sekund, po czym następuje zanurzenie.
Brak zachowań charakterystycznych dla Zespołu Instynktownego Zachowania Tonącego nie oznacza wcale, że krzyczący o pomoc w wodzie nie ma prawdziwych kłopotów. Najprawdopodobniej ogarnął go niepokój. Jednak w przeciwieństwie do tonących, takie osoby mogą pomóc w uratowaniu się. Są w stanie złapać rzucaną im linę czy koło ratunkowe. Jakie są więc oznaki tonięcia?
Jeśli Twoje dziecko bawi się w wodzie i wszystko brzmi w porządku, nie bądź tego zbyt pewna. Czasami najczęstszym wskazaniem, że ktoś tonie jest fakt, że wcale nie wygląda, jakby tonął. Tonący może wyglądać jakby dreptał i patrzył w górę. Żeby się upewnić, że twoje dziecko ma się dobrze po prostu zapytaj: Czy wszystko w porządku? Jeśli usłyszysz wyraźną odpowiedź, nie masz się czego obawiać. Jeśli jednak dostrzeżesz puste spojrzenie, masz niecałe 30 sekund, by dotrzeć do swojej pociechy. Pamiętaj o jednym: dzieci w wodzie robią hałas. Jeśli tego hałasu brak, to znak, że trzeba sprawdzić, co się z nimi dzieje.
Ta strona używa plików cookies w celu świadczenia Państwu usług na najwyższym poziomie.
Więcej szczegółów w naszej