Czy moje dziecko ma wybiórczość pokarmową? Wystarczy zadać to jedno pytanie

Dzieci, które nie chcą jeść to problem stary jak świat. Właściwie można pomyśleć, że od kiedy tylko pojawiły się pierwsze dzieci na świecie, od razu przy rozszerzaniu diety mówiły "nie". Przez lata rodzice zadawali sobie pytanie, co zrobić, aby moje dziecko zdrowo się odżywiało. Gdyby tylko wiedzieli, jakie to proste.

Czy moje dziecko nie je za mało?

Prawidłowe żywienie dziecka to fundament jego zdrowia, rozwoju fizycznego i psychicznego. Jednym z kluczowych elementów jest odpowiednia ilość dostarczanych kalorii, która powinna być dostosowana do wieku, płci oraz poziomu aktywności fizycznej dziecka. W pierwszych latach życia tempo wzrostu i rozwój są szczególnie intensywne, dlatego zapotrzebowanie energetyczne zmienia się dynamicznie. Poniżej przedstawiamy orientacyjne wartości dziennego zapotrzebowania kalorycznego dla dzieci w wieku od 2 do 7 lat – z uwzględnieniem różnic wynikających z aktywności i płci.

Poniżej przedstawiamy tabelę z zapotrzebowaniem kalorycznym dzieci w wieku od 2 do 7 lat.

Cyferki mogą ci niewiele powiedzieć o tym, czy twoje dziecko rzeczywiście przyjmuje wszystkie niezbędne wartości odżywcze i czy jego apetyt nie odbiega od normy. Dlatego, jeśli się martwisz, czy twoje dziecko je wystarczająco dużo, zadaj sobie pytanie:

Czy moje dziecko nie chce jeść, czy mówi "nie" produktom, które ja mu oferuję?

To bardzo ważne rozróżnienie.

zdrowie dziecka

Pilny komunikat GIS. W słodyczach znaleziono plastik, nie podawaj ich dziecku

Wybiórczość pokarmowa u dzieci

Neofobia żywieniowa, czyli niechęć do spożywania nieznanych pokarmów, która objawiaja się m.in. ograniczeniem liczby akceptowanych produktów, odrzucaniem nowości oraz silnym przywiązaniem do konkretnych dań (mówiąc w języku technicznym). To normalny etap w rozwoju dziecka. Może budzić niepokój, choć jest związany z kształtowaniem preferencji smakowych oraz rosnącą potrzebą autonomii u dziecka.

Rodzice często przesadzają, gdy opowiadają o tym, jak dużo produktów je ich dziecko. Mówią "jadłby tylko bułkę z dżemem przez cały dzień". Zwykle to... nieprawda. Zanim znów coś takiego powiesz, zerknij na wyznaczniki poniżej. To najważniejsze czynniki, które powinnaś wziąć pod uwagę, zastanawiając się, czy twoje dziecko rzeczywiście jest niejadkiem:

• potrafisz wymienić ok. 20 pokarmów (warzyw, owoców, węglowodanów w tym kasz i ryżu, a nawet słodyczy), które twoje dziecko zjada regularnie (pomiń maluchy, które dopiero zaczynają rozszerzanie diety, mówimy o przedszkolakach i wyżej),
• zauważasz, ze twoje dziecko ma swoje ulubione potrawy, które wracają w regularnych cyklach (np. prosi o zupę pomidorową przez kilka dni, a potem może o niej zapomnieć na miesiąc)
  dziecko z chęcią zjada pokarmy o różnej konsystencji (jogurty, makaron, zupy, chrupiące kotlety, miękkie owoce jak borówki i twarde jak jabłka),
• widzisz, jak czasami próbuje nowych rzeczy, gdy nikt go nie namawia (potraw w czasie spotkań rodzinnych lub pyta w sklepie, czy moglibyście kupić jakiś produkt, który wpadł mu w oko),
• zjadane przez niego produkty pochodzą od różnych producentów (sok pomarańczowy nie musi być tylko z Tymbarku),
• dziecko je na widoku, nie ukrywa się w pokoju, ani pod stołem, nie chowa jedzenia i nie wstydzi się jeść.

Jeśli 3 na 5 rzeczy się zgadza, możesz spać spokojnie. Twoje dziecko nie jest wybiórcze pokarmowo i nic mu nie grozi. Po prostu przestać naciskać na jedzenie, które ty lubisz, a zacznij zwracać uwagę na pokarmy, które jemu sprawiają przyjemność. Będziesz zaskoczona, ale nie będą to tylko słodycze.