Przemoc psychiczna - jakie ma skutki w dorosłym życiu?

zdrowie dziecka

Antybiotyki w pierwszych latach życia prowadzą do otyłości. Badacze ostrzegają rodziców

Ofiara przemocy psychicznej w dzieciństwie:

• nie potrafi znieść hałasu, krzyków, kłótni i agresji w jakiejkolwiek formie. Takie zachowania wyzwalają w niej waleczną postawę lub chęć ucieczki,
• nie potrafi przyjmować komplementów. Nie jest do nich przyzwyczajona, ponieważ dotychczas wytykano jej błędy a nie osiągnięcia. Pochwała to dla niej coś zupełnie nowego,
• czuje potrzebę udowadniania wszystkim, że jest wystarczająco dobra we wszystkim, co robi, bo ma wrażenie, że zawsze robi coś źle. Ma obsesję na punkcie perfekcyjnego wykonywania obowiązków, ale później i tak martwi się, że mogła zrobić coś lepiej. Opinia innych jest dla niej bardzo ważna,
• przeprasza za wszystko nawet, jeśli złość czy poirytowanie innych nie jest jej winą,
• żyje jak pustelnik. Cierpi na PTSD i lęki. Nie potrafi się przystosować i obawia się wszystkich wokół siebie. Oprócz tego ma problemy z zaufaniem, rzadko dopuszcza kogokolwiek do swojego życia. Nie zwierza się innym ze swoich problemów ze zdrowiem i bolesnych doświadczeń z dzieciństwa. Ma znajomych, ale nie ma najlepszego przyjaciela,
• jest niezdecydowana. Ma wrażenie, że bez względu na to jaką decyzję podejmie i tak będzie ona zła,
• obawia się rodzicielstwa, bo boi się, że „zepsuje” swoje dziecko,
• nigdy nie jest sobą. Próbuje zachowywać się neutralnie, by nikt nie miał negatywnych odczuć względem niej. Oprócz tego zgadza się na wszystko w obawie przed nienawiścią ze strony innych,
• ma postawę defensywną a jej sceptycyzm a czasami nawet negatywne nastawienie jest rodzajem bariery przed zranieniem,
• miłość jest dla niej narzędziem manipulacji. Nie ufa, że ktoś może być zdolny do bezwarunkowej miłości, w związku z tym nie pozwala sobie na słabość, która wiąże się z byciem kochanym, wybranym i akceptowanym przez innych,
• próbuje zadowolić wszystkich, którzy są dla niej autorytetem, przez co zaniedbuje swoje własne potrzeby. Dąży do doskonałości,
• tłumaczy swoje wszystkie decyzje. Ma wrażenie, że ludzie myślą iż kłamie, więc czuje się zobowiązana do przedstawienia im szczegółowych wyjaśnień,
• nie ufa innym więc nie prosi o pomoc. Obawia się, że osoba udzielająca jej pomocy będzie chciała czegoś w zamian,
• jest nieśmiała i uważa, że nikt nie jest zainteresowany tym, co ma do powiedzenia,
• przed innymi udaje, że wszystko jest w porządku. Nie pozwala, by znajomi zobaczyli jej „złą” stronę,
• nie wierzy, że ludzie naprawdę mogą się nią interesować i martwić, ponieważ dla samej siebie jest nikim,
• nie utrzymuje kontaktu wzrokowego z ludźmi, z którymi rozmawia,
• nie potrafi wyrażać swoich uczuć, ponieważ przez całe dzieciństwo musiała trzymać je w ukryciu. W przypadku napiętych sytuacji pojawiają się lęki czy złe samopoczucie,
• kiedy ktoś ją krytykuje nie potrafi zareagować. Pozwala atakującemu na wszystko,
• obwinia się o wszystko,
• ma problemy ze zidentyfikowaniem co naprawdę czuje. Nie wie kim jest, a wszystko co mówi wydaje się jej być kłamstwem sfabrykowanym na potrzeby danej sytuacji,
• swoją złość i frustrację może wylewać w social mediach poprzez publikowanie kontrowersyjnych i pełnych agresji postów.

Niektóre postawy społeczne ułatwiają stosowanie przemocy. Istnieje przekonanie, że w sprawy rodzinne postronne osoby nie powinny się wtrącać. Dlatego też często znaki świadczące o przemocy nie tylko psychicznej, ale również fizycznej są ignorowane przez otoczenie. Problem jednak nie kończy się wraz z momentem ustania przemocy. Ofiary latami muszą radzić sobie ze skutkami takich zachowań ze strony członków rodziny czy rówieśników. Doświadczenia te utrudniają funkcjonowanie w społeczeństwie i założenie w przyszłości rodziny. Ważne jest więc, by nie komunikować się z dzieckiem pod wpływem emocji czy złości, by potem nie żałować słów, które się do niego wypowiedziało. Należy też uważnie obserwować zachowanie malucha i wyłapywać wszystkie sygnały mogące świadczyć o tym, że dziecko jest zastraszane w szkole. Pozwoli to na wczesną reakcję i zapobiegnięcie bolesnym konsekwencjom.