Twoje dziecko źle się zachowuje? Dowiedz się, jak pomóc jemu i sobie

Warto przede wszystkim wiedzieć, że nie ma czegoś takiego jak "złe dziecko". Każdy maluch, który spotyka się ze zrozumieniem, cierpliwością może być "prowadzony" tak, by w przyszłości stać sie człowiekiem sukcesu, który potrafi radzić sobie ze stresem. Stereotyp "trudnego dziecka" często jest odzwierciedleniem naszych poglądów, marzeń, frustracji i rodzicielskich bolączek. Niestety najczęściej negatywne osądy względem dziecka, wynikają z naszych własnych emocji i niepewności.

Musimy sami jako rodzice, zrozumieć czym jest stres. Nowe osiągnięcia w dziedzinie neurologii pozwalają zrozumieć, dlaczego dzieci zachowują się tak, a nie inaczej, a przede wszystkim, dlaczego inaczej niż byśmy chcieli. Układ limbiczny odgrywa ważną rolę, ponieważ jest źródłem naszych silnych emocji, ale także ma istotne znacznie dla pamięci i skojarzeń emocjonalnych. System ten podpowiada jak reagować w sytuacji zagrożenia i gdy pojawiają się obawy, ale jest to w dużej mierze możliwe do kontrolowania, także przez dzieci.

Zobacz więcej: Jak zdyscyplinować dziecko i nie wprowadzać terroru?

Dzieci, które są w stanie podwyższonego emocjonalnego pobudzenia, mogą mieć bardzo wrażliwy układ limbiczny, oznacza to, że ich mózg reaguje na zagrożenia, nawet jeśli te nie istnieją. Podczas eksperymentów maluchy takie były nadmiernie pobudzone i wrogie lub obojętne, zamknięte w sobie. Oznacza to, że taka postawa dzieci, jest reakcją na nadmierny stres. Dlatego niezmiernie ważne jest, by dziecka nie karać, nie grozić czy nie krzyczeć, ale szukać przyczyny zachowania, które nam nie pasuje.

Reakcja rodziców na stres dziecka jest niezwykle istotna dla przyszłych umiejętności samoregulacji

Natura chce by rodzice dziecka byli blisko, wspierali potomstwo i pomagali mu. Intuicyjny kanał komunikacji między rodzicem a dzieckiem - dotyk, spojrzenie, głos, emocje to jest coś, co towarzyszy nam od narodzin i pomaga dziecku w sposób łagodny pokonywać stresy w życiu.

Zapewne ciepła i czułości we wczesnym okresie życia może być idealnym wstępem w kierunku zarządzania stresem. Ale nawet maluchy, które cieszą się czułością rodziców, mogą mieć problemy z samoregulacją.

Kroki, które pomogą rodzicom radzić siebie z problematycznym zachowaniem i lękami własnego dziecka

#1 Naucz się rozpoznawać, kiedy twoje dziecko jest zestresowane

To dużo pracy ze strony rodzica, by zrozumieć różne zachowania dziecka. Jeśli nauczysz się czytać znaki i je rozpoznawać, będziesz w stanie oprzeć się przypisywaniu winy dziecku za jego złe zachowanie. Naucz się słuchać i obserwować dziecko i postrzegać jego zachowanie jako reakcje na stres, a nie umyśle zachowanie.

#2 Zidentyfikuj czynniki stresogenne w życiu swojego dziecka

Stres często wiąże się z konkretnymi sytuacjami z życia, relacjami z ludźmi lub presją czasu, ale stres może mieć także źródło biologiczne. np. niektóre dzieci silniej reagują emocjonalnie a duży hałas, zbyt dużo światła lub zapachów. Są dzieci, dla których nuda i bezczynność jest czymś bardzo stresującym. Sensory mogą pochodzić z wielu źródeł biologicznych, emocjonalnych, poznawczych i społecznych, warto je wszystkie wziąć pod uwagę. Cokolwiek robisz, nie oceniaj i nie wpadaj w gniew. Zamiast tego spróbuj słuchać i patrzeć, by spokojnie ocenić, co się dzieje z twoim dzieckiem.

0

wychowanie

Jaki wpływ na wychowanie ma płeć dziecka?

#3 Zmniejsz ilość bodźców

To niesamowite, jak prosto można zmienić zachowanie dziecka poprzez redukcję stresu. Gdy źródło stresu zostało zidentyfikowane dużo łatwiej nam rodzicom go unikać lub złagodzić objawy stresu. Czasem zmniejszenie stresu u dziecka wymaga... zmniejszenie stresu u rodzica. Nauczenie się jak uspokajać własny stres może pomóc w samoregulacji naszych emocji i pomóc zmniejszyć reaktywność wobec własnych dzieci.

#4 Pomóc dziecku znaleźć odpowiednią strategię

Wszyscy potrzebujemy planu jak zmniejszyć napięcie czy uzupełnić energię. Dorosły może iść do fryzjera, zadzwonić do koleżanki, na zakupy. W przypadku dziecka ważne jest, by czytać znaki i pomóc znaleźć "jego sposób" na stres.

Pomaganie dziecku pozwoli rozwijać jego świadomość i rozumienie emocji. Uczenie dziecka świadomego oddechu, pokazanie ćwiczeń relaksacyjnych, spacerów, wykonywania prac plastycznych może być wskazówką dla malucha jak się wyciszyć i opanować stres. Zachęć dziecko do eksperymentowania - co daje mu największa ulgę, gdy czuje się spięte, czy poddenerwowane.

#5 Szukaj rozwiązań długoterminowych

Wybierając czynności, które pomagają się dziecku uspokoić, pamiętaj, że "cicho" i "spokojnie" to nie to samo. Np. maluch posadzony przed telewizorem będzie cicho, ale to nie oznacza, że jego stres sie wycisza, a maluch uspokaja. Gry czy bajki to pozorne uspokajacze, które w dłuższej perspektywie się nie sprawdzają.

Samoregulacja nie gwarantuje, że dziecko nagle przestanie być irytujące czy doprowadzać się do frustracji. To metoda, która ma zapobiegać niepotrzebnemu cierpieniu dziecka, a w dłuższej perspektywie jest skuteczną metodą do zmiany zachowania dziecka. Pamiętaj, dziecko może w pełni zrealizować swój potencjał, jeśli tylko zaoferujemy mu narzędzia potrzebne do radzenia sobie ze stresem i presją współczesnego świata.