Jedni widzą w pasku symbol niezdrowej rywalizacji i stresu, drudzy - naturalną formę nagradzania wysiłku i osiągnięć.
Psycholożka Dorota Zawadzka, czyli słynna Superniania w swoim wpisie na Facebooku ostro podchodzi do tematu:
"Świadectwo z paskiem to rak polskiej szkoły. Nie wiem tylko, czy to przerzut, czy rak pierwotny. (…) Bo rodzice, szkoła, a czasem i system wmówiły im (red. dzieciom), że pasek to sukces, pasek to wartość, pasek to dowód, że jesteś kimś.
Ale przecież to nieprawda.
Bo co naprawdę znaczy pasek na świadectwie? Że potrafisz przetrwać cały rok w trybie nadmiaru, przeciążenia i wymuszonej grzeczności. Że umiesz dobrze wypaść w schemacie ocen, który nie uwzględnia Twojej wrażliwości, osobowości ani sytuacji domowej. Że mieścisz się w systemie, który wcale nie jest dla Ciebie — tylko dla rankingu szkoły i satysfakcji dorosłych.
A przecież polska szkoła jako system, dawno przestała być miejscem budowania mądrości. Stała się areną rywalizacji. Zamiast inspirować, hoduje lęk przed błędem i uzależnia dzieci od zewnętrznej oceny. Nie "uczysz się, by wiedzieć". Uczysz się, by mieć pasek. Bo ranking, bo rekrutacja, bo prestiż. A potem mamy czerwiec — miesiąc szkolnego absurdu.
Nikt już niczego się nie uczy, ale wszyscy udają, że to jeszcze szkoła. I tylko pytanie: czy naprawdę warto tak funkcjonować? Czy chcemy, żeby nasze dzieci uczyły się, że wartość człowieka da się zmierzyć średnią z plastyki i religii?
Bo może "rak" to mocne słowo. Ale czy nie oddaje tego, jak bardzo system zżera sens edukacji od środka?".
Z drugiej strony ważny jest też głos z drugiej strony – Eweliny Pasiewicz, bardziej znanej na Facebooku jako Neurologopeda.
"Zbliża się koniec roku szkolnego i internet zalewa fala wywodów na temat słuszności czerwonego paska. Samopoczucia tych, którzy go nie dostają. Dzisiaj przeczytałam, że nagradzanie wysokiej frekwencji jest niesłuszne. Zauważyłam, że od dłuższego czasu, wszystko, co tyczy się zdrowych, uzdolnionych, wybijających się dzieci jest "BE", krytykowane wzdłuż i wszerz.
Co z Wami Kochani?
Dajcie się cieszyć dzieciom, które sobie dobrze radzą, które zdobywają nagrody, paski, dyplomy. Nic w tym złego. Ja osobiście nagradzam dyplomem również dziecko, które bardzo się starało, może mieć słabe oceny, ale włożyło w nie całą swoją moc.
W naszej szkole są nagrody książkowe dla każdego ucznia, który ukończył rok szkolny, bez względu na ocenę. Są też czerwone paski, dyplomy za frekwencję plus nagroda książkowa, dyplom za największy postęp w nauce plus drobna nagroda rzeczowa, jest też wyróżniony uczeń roku, który otrzymuje dyplom i nagrodę. (…)
Ale proszę Was, nie róbmy nagonki na dzieci, które mają pasek na świadectwie, zdobywają szczyty. Pozwólmy im na radość. Pozwólmy też ich rodzicom się cieszyć sukcesem dziecka.
Oba stanowiska, choć diametralnie różne, wynikają z troski o dobro dzieci. Zawadzka wskazuje na patologie systemu, który może prowadzić do wypaczenia sensu nauki i budowania niezdrowej presji. Neurologopeda z kolei broni prawa dzieci do cieszenia się ze swoich osiągnięć i otrzymywania za nie uznania.
Prawda pewnie leży gdzieś pośrodku - czerwony pasek sam w sobie nie jest ani dobry, ani zły. Wszystko zależy od kontekstu, w jakim funkcjonuje, i od tego, jak dorośli - rodzice i nauczyciele - prezentują go dzieciom. Czy jako jedyną miarę wartości, czy jako jedną z wielu form uznania dla różnorodnych talentów i wysiłków?
Ta strona używa plików cookies w celu świadczenia Państwu usług na najwyższym poziomie.
Więcej szczegółów w naszej