"Nie lubię kolegi mojego dziecka" Ta jedna reakcja może tylko zaszkodzić

Moja znajoma wprost przyznaje, że nie lubi najlepszej koleżanki swojej 8-letniej córki. Tamta jest bardzo pewna siebie, dominująca w zabawie i nie znosi sprzeciwu. – Moja córka jest tak w nią wpatrzona i uległa wobec niej, że zwyczajnie mnie to denerwuje. Nie umie stawiać granic, a ja widzę, że ta znajomość nie jest na równych zasadach – mówi.
Wielu rodzicom zdarza się myśleć: "Dlaczego ze wszystkich dzieci w klasie, moje dziecko musi przyjaźnić się akurat z nią/nim?". Czują się rozdarci pomiędzy chęcią kontrolowania, z kim bawi się ich dziecko a świadomością, że trzeba pozwolić mu na własne doświadczenia społeczne. Co zrobić, gdy nasze pociechy zaprzyjaźniają się z dziećmi, których my sami niekoniecznie wybralibyśmy na swoich znajomych?
Według Eileen Kennedy-Moore, amerykańskiej psycholożki klinicznej, sytuacja gdy nie lubimy kolegi/koleżanki naszego dziecka nie jest prosta. Z pozoru najłatwiejsze rozwiązanie, czyli zakazywanie dziecku kontaktów z przyjacielem, którego nie akceptujemy, jest jednocześnie jednym z najgorszych rozwiązań. Nie tylko dlatego, że dziecko może publicznie powiedzieć, że "rodzice zabronili mi się z tobą bawić", co wywoła niezręczną sytuację. Zakaz może też przynieść odwrotny skutek do zamierzonego, czyli zwiększyć atrakcyjność i chęć zabawy akurat z tym konkretnym kolegą/koleżanką. Co zrobić zamiast tego?
Eileen Kennedy-Moore zaleca, by dać sobie szansę na lepsze poznanie przyjaciela naszego dziecka. W ten sposób odkryjesz, co twoje dziecko w nim lubi. Wszyscy mamy pozytywne cechy, dzięki którym spojrzysz na irytujące zachowania kolegi/koleżanki dziecka z innej perspektywy.
Psycholożka przypomina, że dzieci ciągle rosną i dojrzewają. – Zachowania, które cię denerwowały wcześniej, mogą z czasem zanikać. Warto dać drugą szansę i nie zakładać, że dziecko zawsze będzie zachowywać się tak samo – wyjaśnia dla psychologytoday.com
Nie musisz uwielbiać wszystkich przyjaciół swojego dziecka, ale bycie uprzejmym gospodarzem wspiera twoje dziecko i daje przykład dobrych umiejętności społecznych. Dodatkową korzyścią jest możliwość obserwowania ich interakcji i interweniowania, gdy sytuacja staje się napięta.
Jeśli konkretne zachowania przyjaciela twojego dziecka irytują cię, warto jasno komunikować swoje zasady domowe. Różne rodziny mają różne zwyczaje, a dziecko może nie wiedzieć, jakie są twoje oczekiwania. Zamiast się irytować w milczeniu, uprzejmie wyjaśnij swoje zasady, np. "W naszym domu zdejmujemy buty przy drzwiach" czy "Jemy tylko w kuchni".
Kennedy-Moore sugeruje, by, zamiast krytykować przyjaciela, pomóc dziecku samodzielnie ocenić tę relację. Zacznij od pozytywów, pytając: "Co w nim lubisz?" lub "Co robicie razem?". Stopniowo przechodź do głębszych pytań: "Jak się czujesz w jego towarzystwie?", "Czy pomaga ci podejmować dobre decyzje?" lub "Jakie cechy powinna mieć dobra przyjaciółka i czy ona je ma?".
Czasem dzieci trzymają się nieodpowiednich przyjaciół, bo czują, że nie mają alternatywy. Psycholożka radzi, by stworzyć dziecku okazje do poznawania nowych osób, np. zapisując je na zajęcia pozalekcyjne, zachęcając do zapraszania różnych kolegów czy organizując rodzinne spotkania z innymi rodzinami. Ekspertka przypomina też, że przyjaźnie dziecięce często nie trwają długo. Badania pokazują, że uczniowie pierwszej klasy utrzymują tylko około połowy swoich przyjaźni od jesieni do wiosny. W przypadku starszych dzieci, około jedna czwarta przyjaźni nie przetrwa całego roku szkolnego.