Wiele mam ma wyrzuty sumienia, gdy ich dziecko płacze, a one nie są w stanie odpowiednio szybko zareagować. Naukowcy z Pennsylvania State University i University of Maryland School of Social Work przeprowadzili badanie, które obala mit “niewystarczająco dobrej mamy”.
Zobacz więcej: Jak pomóc dziecku z ADHD rozwijać się dzięki nauce zdalnej?
Wiele kobiet, zwłaszcza tych, które doczekały się pierwszego dziecka często popada w załamania, bo myśli, że jest niewystarczająco dobra. Okazuje się, że nie zawsze trzeba od razu reagować na płacz dziecka, aby czuło się ono bezpiecznie. Jak pokazuje badanie przeprowadzone 2019 roku, dzieci czuły się dobrze, gdy ich mamy reagowały nawet na 50% wszystkich potrzeb. Świeżo upieczone mamy mają tendencje do natychmiastowego rzucania wszystkiego, gdy ich dziecko płacze. Celem jest zapewnienie dziecku bezpieczeństwa wtedy, kiedy jest to konieczne. Jednocześnie brak reakcji na płacz, gdy rodzic widzi, że nie ma zagrożenia oznacza, że dziecko musi sobie samo poradzić. Od pierwszych dni jest uczone samodzielności. Bezpieczeństwo w okresie niemowlęcym ma ogromny wpływ na rozwój fizyczny i psychiczny dziecka. Mamy, zwłaszcza przy pierwszym dziecku, często nie wiedzą, że nie zawsze płacz dziecka oznacza zagrożenie, dlatego reagują od razu.
fot. istock.com
Każda okazja do odkrywania świata sprawia, że dziecko się rozwija. Kuszące jest, by stać nad dzieckiem cały czas, nawet gdy jest spokojne. Mimo to, lepiej dać dziecku czas na bycie samemu ze sobą. Sprawdzanie, jakie zabawki leżą obok niego, czy oglądanie swoich stóp przyczynia się do lepszej percepcji. W takich chwilach dobrze jest uważać, by nie doprowadzić dziecka do płaczu. Dla ciebie to także chwila wytchnienia. Trudno jest oprzeć się pokusie trzymania dziecka na rękach, ale tylko w ten sposób możemy dać mu szansę na rozwój. Gdy dziecko zaczyna raczkować, może także chcieć wspinać się po meblach lub brać do buzi rzeczy, których nie powinno. Nie można wtedy ulegać i po prostu dbać o bezpieczeństwo nawet kosztem płaczu.
Zobacz więcej: Jak komunikować się z dzieckiem, które ma wadę wymowy?