Każdy rodzic ma swój indywidualny styl wychowywania dziecka. Okazuje się jednak, że style są cztery, a ich istnienie łatwo zauważyć na placu zabaw. W latach 60. XX wieku Diana Baumrind, psycholog rozwoju, opisała trzy style rodzicielstwa. Czwarty został dopisany później na podstawie wymagań rodziców oraz ich wrażliwości na dzieci. Jakie są style rodzicielstwa?
Zobacz więcej: 3 produkty, które natychmiast poprawią twój humor
Opiera się głównie na surowych zasadach, posłuszeństwie i dyscyplinie. Rodzice mają wysokie wymagania i nie wahają się nad wymierzaniem kar, gdy coś jest nie po ich myśli. Rzadko pozwalają dzieciom wyrażać opinie. Rodzice nie są komunikatywni, pobłażliwi i troskliwi. Dzieci wychowywane w tym stylu zachowują się wzorowo w domu, ale poza domem buntują się i wchodzą w konflikty z rówieśnikami. Mogą mieć też problemy z poczuciem własnej wartości i wynikami w nauce. Mogą wpadać w różne nałogi.
fot. istock.com
Najlepszy ze wszystkich stylów. Jest oparty na autorytecie rodziców. Rodzice wychowujący dzieci w tym stylu wyznają granice, ale też pozwalają dzieciom podejmować decyzje. Tacy opiekunowie postrzegają błędy jako doświadczenie, a nie porażkę. Mają jasne oczekiwania wobec dzieci, ale są jednocześnie troskliwi i wrażliwi. Przywiązują wagę do odpowiedzialności i dyscypliny. Dzieci wychowywane w tym stylu są pewne siebie i odpowiedzialne. Samodzielnie podejmują decyzje, mają dobre wyniki w nauce i nie szukają ucieczki od problemów w używkach.
Rodzice nie mają żadnych wymagań jeśli chodzi o dyscyplinę. Zachowują się jak przyjaciele, a nie opiekunowie. Rodzice nie stawiają żadnych granic i pozwalają na wszystko. Dzieci takie ze względu na swoją wysoką pozycję w domu są roszczeniowe, buntują się i nie potrafią funkcjonować w społeczeństwie. Mają problem z nauka i kontrolowaniem emocji, za to są bardzo pewne siebie.
Zobacz więcej: 6 zdrowych sposobów na odzyskanie formy po ciąży
Nie został on wyodrębniony przez Dianę Baumrind, ale przez Eleanor Maccoby i Johna Martina. Rodzice ignorują swoje dzieci, które są pozostawione same sobie. Nie mają zasad, oczekiwań i nie zapewniają troski dziecku. Dzieci takie mają problemy z utrzymaniem długotrwałych relacji z innymi ludźmi, są niepewne siebie i mają skłonności depresyjne.