Czym jest niepłodność idiopatyczna?

Przyczyny niepłodności idiopatycznej

Lista domniemanych czynników jest bardzo długa. Jednak wiele z nich jest nie jest potwierdzone w badaniach diagnostycznych i nie są w żaden sposób nieudokumentowanych. Inne znów można spotkać u par, które już posiadają dzieci i nie maiły problemów z zajściem w ciążę.

Wyróżnia się następujące przyczyny niepłodności idiopatycznej:

• Czynniki otrzewnowe: nieprawidłowa funkcja makrofagów i aktywność immunologiczna, endometrioza minimalnego stopnia, obecność chlamydii;
• Czynniki jajowodowe: nieprawidłowa perystaltyka jajowodów i funkcja strzępków;
• Czynniki związane z endometrium: nieprawidłowe wydzielanie białek przez błonę śluzową macicy, wydzielanie przez nią substancji embriotoksycznych, nieprawidłowe ukrwienie macicy;
• Czynniki szyjkowe: nieprawidłowy śluz szyjkowy, podwyższona odporność komórkowa śluzu szyjkowego;
• Czynniki męskie: nieprawidłowa ruchomość plemników i reakcja plemnika z otoczką przejrzystą oocyta;
• Czynniki embriologiczne: zła jakość zarodków, nieprawidłowości genetyczne wywołujące poronienia.

fot. istock.com

Zobacz więcej: Zastanawiasz się, jak długo jeszcze możesz zwlekać z zajściem w ciążę?

Lekarze zalecają podjęcie badań płodności pary po dwunastu miesiącach bezowocnych starań o potomstwo, przy regularnie uprawianym seksie bez zabezpieczenia. Niepłodność idiopatyczną diagnozuje się na podstawie wykluczenia wszystkich znanych czynników mogących wpływać na możliwość zajścia w ciążę. Ocenia się parametry nasienia mężczyzny, progesteron w fazie lutealnej oraz na sprawdza się drożność jajowodów. Najczęściej wykonuje się także badanie HSG polegające na ocenę kształtu oraz wielkości jamy macicy i drożności jajowodów.

Jeśli występuje podejrzenie jakichkolwiek nieprawidłowości anatomicznych, wykonuje się laparoskopię, a ta może wykazać np. obecność niewielkich ognisk endometriozy lub zrostów.

4

Planowanie

Genetyczne przyczyny niepłodności

Leczenie niepłodności idiopatycznej

W leczeniu niepłodności idiopatycznej zawsze bierze się pod uwagę wiek kobiety jako najważniejszy czynnik prognostyczny. Najczęściej stosuje się leczenie hormonalne, czasem chirurgiczne. Częstym problemem związanym z zajściem w ciążę jest ta wielka chęć posiadania dziecka. To czasem wywołuje psychiczną blokadę uniemożliwiającą paradoksalnie zajście w ciążę. Głównym zaleceniem w tej sytuacji jest zajęcie się innymi sprawami i czerpanie radości z seksu, nie jako z aktu prokreacji. Niektóre pary decydują się na urlop by zająć się sobą w spontaniczny sposób. 

U wielu par, nawet z szansą na ciążę samoistną, długotrwałe oczekiwanie na dziecko rodzi stres i konflikty grożące rozpadem związku. Leczenie przysparza specyficznych problemów, ponieważ nieznane są przyczyny powodujące niepłodność. Niestety też nie wszystkie pary, których dotyczy niepłodność idiopatyczna ostatecznie doczekają maluszka. Statystyki pokazują, że pary starające się o dziecko powyżej 4 mają mniejsze szanse na powodzenie. Nie oznacza to, że niepłodność idiopatyczna jest wyrokiem!

Niepłodność idiopatyczna także nie wyklucza zapłodnienia poza ustrojowego, które lekarz może zaproponować po trzech latach leczenia.