Odchudzanie w ciąży - dlaczego nie wolno tego robić i czym to grozi?
Wiele kobiet martwi się, że w ciąży nadmiernie przybrały na wadze. Niektóre podejmują wtedy decyzję o odchudzaniu.
fot. istock.com
Ciężarna kobieta przybiera na wadze i jest to zjawisko prawidłowe oraz konieczne. Jednak przyrost masy ciała nie powinien być zbyt duży – zazwyczaj waga wzrasta o ok. 20 proc. Zbyt mały albo zbyt duży przyrost może świadczyć o nieprawidłowym przebiegu ciąży. Na wagę składa się m.in. dziecko, powiększona macica, płyn owodniowy, łożysko, powiększenie piersi itp. Poza tym w okresie ciąży kobiecy organizm gromadzi płyny ustrojowe oraz wodę. Tworzy się też tkanka tłuszczowa.
Prof. Longin Marianowski w książce „Od poczęcia do narodzin” tłumaczy, że potrzeby energetyczne ciężarnej kobiety rosną w miarę rozwoju ciąży i pod koniec są przeciętnie o 500 kcal dziennie wyższe niż na początku, co daje około 2500 kcal na dzień. Dodatkowe kalorie zużywane są na potrzeby rosnącego dziecka oraz na wzmożoną przemianę materii. Reakcją na to zwiększone zapotrzebowanie jest poprawa apetytu, a także lepsze wykorzystanie dostarczanych składników odżywczych. Niektóre kobiety martwią się jednak, że w okresie ciąży ich ciało drastycznie się zmienia i chcą za wszelką cenę zatrzymać lub choćby spowolnić przyrost wagi. To zły pomysł. Dlaczego należy wybić go sobie z głowy?
Zacznijmy od tego, że w ciąży nie należy jeść za dwoje. Kobieta, która spodziewa się dziecka – jeżeli przed ciążą nie miała nadwagi czy niedowagi – w ciągu dziewięciu miesięcy może przytyć 9-12 kilogramów – zależy to od wagi wyjściowej, wzrostu czy kondycji ciężarnej. Nie powinna się jednak bezkarnie objadać. Znacznie ważniejsza jest jakość posiłków od ich ilości.
Zobacz więcej: Kiedy powinnaś jeść ciężkie, a kiedy lekkie posiłki?
Gdy jednak spodziewająca się dziecka kobieta przesadzi z ilością spożywanych kalorii i zacznie bardzo szybko tyć, może się wystraszyć i podjąć decyzję o odchudzaniu. Szczególnie że nadwaga w ciąży bardzo szkodzi – może doprowadzić do nadciśnienia czy cukrzycy ciężarnych, co jest niebezpieczne i dla kobiety, i dla dziecka.
Lekarze są jednak zgodni: w ciąży odchudzać się nie wolno. Może to doprowadzić do niedoborów pokarmowych u dziecka, a w efekcie jego nieprawidłowego rozwoju. Niedobór niektórych minerałów i witamin może powodować już we wczesnym okresie ciąży niedokrwistość, skłonność do bolesnych skurczów kończyn, a także być przyczyną niektórych nieprawidłowości w przebiegu ciąży, w tym porodów przedwczesnych oraz niskiej masy urodzeniowej dzieci. Dieta ciężarnej powinna być urozmaicona i dostarczać niezbędne składniki.
Przerwy między posiłkami w ciągu u dnia ciężarnej kobiety nie powinny być dłuższe niż cztery-sześć godzin, ponieważ rosnące dziecko intensywnie czerpie składniki odżywcze. Rozłożenie dziennej racji pożywienia na pięć lub sześć posiłków zmniejsza skłonność do tycia. Ponadto zapewnia twojemu dziecku stały dopływ niezbędnych składników energetycznych i budulcowych. Dlatego nawet jeżeli masz w ciągu dnia wiele nie cierpiących zwłoki zajęć, zadbaj o regularność posiłków. Jeśli odczuwasz potrzebę podjadania, organizm daje ci znać, że potrzebuje energii pochodzącej z posiłków. Wtedy należy sięgnąć po zdrowe produkty i nie objadać się słodyczami czy słonymi przekąskami.
/static-supermamy.papilot.pl/a/23/03/istock-540569094-15fb5.jpg)
fot. istock.com
Odchudzanie w ciąży może mieć poważne konsekwencje. Niektóre kobiety w tym szczególnym okresie cierpią na pregoreksję, czyli anoreksję ciążową. Ciężarne z pregoreksją głodzą się, by wyglądać atrakcyjnie podczas ciąży i jak najszybciej po porodzie. Objawy są identyczne jak w przypadku anoreksji. Kobiety kontrolują wagę ciała, starając się ograniczyć wpływ bycia w ciąży na wygląd zewnętrzny – spożywają dużo mniej pokarmu niż powinny lub intensywnie uprawiają sport. Istnieje wtedy ryzyko, że ilość spożywanego jedzenia nie pokryje zapotrzebowania na białka, witaminy i mikroelementy potrzebne dla dziecka do prawidłowego rozwoju oraz dla matki, aby przygotować się na poród, połóg i okres karmienia piersią.
Anoreksja może rozwinąć się u kobiety dopiero po zajściu w ciążę, choć kobiety, które wcześniej miały problemy z anoreksją, są na nią bardziej narażone. Dzieje się tak, ponieważ stres związany z zostaniem matką może prowadzić do nawrotu anoreksji. Najczęściej jednak zaburzone odżywianie występowało u danej kobiety już wcześniej, a ponieważ objawy anoreksji nie znikają po zajściu w ciążę, dochodzi do pregoreksji.
Możliwe negatywne skutki dla zdrowia dziecka to m.in. zwiększa ryzyko poronienia, opóźniony rozwój, mniejszy obwód głowy, wyższy współczynnik umieralności niemowląt, przedwczesny poród, deformacje, problemy z oddychaniem, depresja, trudności w prawidłowym wzroście, zaburzone łaknienie.
Dlatego jeść należy zdrowo: urozmaicaj posiłki, stosuj pełnowartościowe produkty spożywcze – w ten sposób pokryjesz zapotrzebowanie na wszystkie składniki odżywcze, unikaj nadmiaru soli i cukru, tłuszcze zwierzęce (zwłaszcza tłuste mięso, smalec, śmietanę) zastąp oliwą, olejami roślinnymi i tłustymi rybami morskimi zawierającymi nienasycone kwasy tłuszczowe.
Pamiętajmy, że dostarczane z pożywieniem minerały i ich rola w prawidłowym funkcjonowaniu organizmu jest niezastąpiona. Wchodzą bowiem w skład enzymów i płynów ustrojowych. Z kolei witaminy zapewniają właściwy przebieg wielu procesów metabolicznych w organizmie, zwiększają jego odporność i są niezbędne do prawidłowego rozwoju. Prof. Longin Marianowski uspokaja: „Nie obawiaj się utraty figury. Po porodzie z łatwością odzyskasz dawną sylwetkę, jeśli tylko nie utyłaś nadmiernie. To naturalne zjawisko ma swoje przyczyny związane z fizjologią ciąży”.
Przeczytaj również:
Ta strona używa plików cookies w celu świadczenia Państwu usług na najwyższym poziomie.
Więcej szczegółów w naszej